Sonbaharın ilk izleri doluyor sokağıma. Ayrılık
rüzgârının kalbimi kuruttuğu gibi kuruyor yapraklar, birer birer
dökülüyor umutlar. Dünya dönecek ve yeniden gelecek baharlar, o zaman
seni bulduğumda içimde açan çiçekler gibi tekrar canlanacak ruhum.
Ve şimdi…
Avuçlarımda
biriktirdim sonbaharları, artık essen de savuramazsın içimdeki
ayazları. Tükettim zamanları. Kaç gibi özlersin? Kuruyor artık eylül
yaprakları.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder