Köklerin neredeyse orada çiçek
açarsın…
Büyükannemin söylediği en güzel sözdü bu.
Çünkü kökün ne kadar güçlü olursa vereceğin meyve de o kadar güzel olur.
Ancak benim meyve verecek dallarımı daha on yedi yaşındayken kırdılar. Dün
ile bugün arasında öyle çok fark var ki… Isaac ile erik ağaçlarının arasında
koşturup, birlikte büyüdüğümüz küçük Alman köyüne rüzgârlı tepeden baktığımız
günler çok mu geride kaldı şimdi?
1938 yılının sonbaharı, neden savaşı
beraberinde getirdi ki? Sürekli kulağımda yankılanan bomba ve siren seslerini
kim silecek? Ailem ve ben sığınağa tam vaktinde gidebilecek miyiz
düşüncesinden ne zaman kurtulacağım peki?
Neyi özlüyorum biliyor musunuz? Isaac ile
birlikte yumuşacık ekmek üzerine sürüp yediğimiz erik reçelinin tadını. O
erik reçeli benim çocukluğum, hayallerim ve umutlarımdı. Ah Isaac…
İnançlarımız yüzünden bu savaş bizi ayırsa da kalbimdeki seni nasıl
alacaklar? Ben, Christine Bölz, her neredeysen orada senin yanındayım. Seni
seviyorum, sevgilim ve senden hiç vazgeçmeyeceğim. Hem aşk için kimler neleri
feda etmedi ki…
|
2 Ekim 2016 Pazar
Yeni Kitap --> Erik Ağacı || Ellen Marie Wiseman
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder