"Bazı canlıları yara öldürmüyor, muhatapsız kalmak öldürüyor"
Hasan
Ali Toptaş'ın kalemini ilk defa okudum, o kadar yalın bir anlatımı var
ki kitap su gibi akıp gidiyor. Kitapta bir ayağını trafik kazasında
kaybetmiş bir baba ve babası için Ankara-Denizli yolunu dokuyan bir defa
bile "Off" demeyen bir evlat var. Babası için ne zaman Denizli'ye doğru
yola çıksa arkasına beyaz bir at takılıyor, sonradan bu atın 'Ecel Atı'
olduğunu öğreniyor, ve kasabadaki yakınlarının ölüm haberini almaya
başlıyor. O at her çıkışında okurken benimde tüylerim diken diken oldu.
Gün
gün babasının tükenmesi izleyen bir evlat elinden ne gelirse yapmış ama
tüm çareler tükenmiş beklemekten başka yapacak bir şey yok. Ölümün
geleceğini bilmek ama ne zaman gerçekleşeceğini bilmeden beklemek o
kadar acı ki, sayfaları çevirirken o duyguları tekrar tekrar yaşadım.
Yüreğine, kalemine sağlık Hasan Ali Toptaş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder